Saturday, November 28, 2009

Outre-Djouba, 1926

Récemment j’ai reçu une collection de timbres avec thème les cartes géographiques.

Celui que je montre ici est de « Oltre Giuba », ou en Français « Outre-Djouba ».

C’est le N° 32 Y &T de 1926.


Outre-Djouba c’est la partie la plus au sud-ouest de la Somalie, sur la rive de la rivière Juba (à voir sur le timbre comme "Giuba"), à la frontière avec le Kenya.


Elle a une superficie de 87.000 km² et, en 1926, avait une population de 120.000 habitants.
Oltre Giuba a été dirigé par le sultanat arabe de Muscat (maintenant dans Oman) de 1836 à 1861, date à laquelle le nouveau sultanat de Zanzibar a été séparé de Muscat et Oman et a commencé à diriger ses territoires africains.


En 1890, Zanzibar est devenu un protectorat britannique et, le 1er juillet 1895, a cédé toutes ses possessions côtières de l’Afrique Orientale continentale à son protecteur. Avec les autres anciennes possessions de Zanzibar dans la région, Oltre Giuba est devenu une partie de la colonie britannique ‘Afrique Orientale Britannique’ (maintenant Kenya).

Oltre Giuba a été cédée à l’Italie le 29 juin 1925, comme une récompense pour avoir rejoint les Alliés pendant la Première Guerre Mondiale et a eu une brève existence en tant que colonie italienne (sous le nom d’Oltre Giuba), du 16 juillet 1924 au 31 décembre 1926.


Ensuite, Oltre Giuba a été incorporé avec le reste de la Somalie italienne et de la Somalie britannique, et est devenu une partie de la république indépendante de Somalie.

Sunday, November 22, 2009

Victorie? Nee, maar wel een Victoria.



Ja, daar ben ik dus even gaan kijken of ik ook zo een postzegel heb, zie hieronder. Je weet maar nooit. Ik vond er een die er een beetje op lijkt, een vermoeide tanding heeft deze Victoria. En een beetje een zwartkijker, de oude stempel ontneemt haar in ieder geval de helft van haar uitzicht. Ze is niet van Canada, maar komt van de andere kant van de wereldbol, Queensland. Dat is natuurlijk in het Noord-Westen van Australie geweest. Het is de 2p blauw, maar ik weet niet welke, want er zijn er nog al wat geweest ergens tussen 1860 en 1866. Ik blijf verder zoeken.

Saturday, November 21, 2009

Un timbre canadien de 1851 a été vendu pour 260 000 $ US à New York



Un timbre canadien de 1851 a été vendu pour 260 000 $ US à New York

NEW YORK — Un timbre canadien de 12 cents datant de 1851 a été vendu pour 260 000 $ US lors d'une vente aux enchères, jeudi.

C'est le prix le plus élevé jamais payé pour un timbre canadien unique, a déclaré le commissaire-priseur.

Un communiqué de presse de l'encanteur n'a pas indiqué le nom de l'acheteur.

Le timbre faisait partie d'une collection vendue par Bill Gross, un dirigeant de Wall Street et l'un des plus grand collectionneurs de timbres du monde.

Il a vendu sa collection de l'Amérique du Nord britannique, comptant 81 timbres de la période de la guerre de la Confédération américaine afin d'amasser des fonds pour le "Smithsonian National Postal Museum".

Cette vente aux enchères a permis d'amasser 3,2 millions $ US pour le musée.

Friday, November 20, 2009

Pacific Northwest Indian Masks



Nu ik die enveloppe van Belgisch Congo in handen had met de postzegels van maskers, dacht ik aan een paar postzegels die ik heb van Amerika, de "Pacific Northwest Indian Masks" uit de American Folk Art Series.
De Indianen van de Pacific Northwest Coast hebben niet alleen totem palen gemaakt, maar ook maskers. De Heiltsuk (zie de bovenste postzegel) is een Indianen volk -ook Bella Bella genoemd- die je in Canada, Brits Colombia moet plaatsen, speciaal op de eilanden Bella Bella (zie onderstaande foto) en Klemtu.



De Tlingit (onderste zegel) is ook een Indianen volk, wat je nog vindt in de USA (Alaska) en Canada (British Columbia, Yukon). Bekend is de slag van Sitka, The Battle of Sitka (1804), een gewapend conflict tussen Europese machten (Rusland in dit geval) en de Tlingit. Inzet was de strijd om een handelspost die in 1802 vernietigd werd door de Tlingit:

"On June 20, 1802 a group of Tlingit warriors from along Kaasda Héen and nearby Crab Apple Island, "painted like demons and wearing animal masks carved out of wood, attacked the Russian fort. The natives were well-armed with spears and modern firearms (the latter acquired through trade with the British, French, Spanish, and Americans, whose ships frequented the waters of the Inside Passage). Led by the chief Shk'awulyéil, the raiding party massacred all of the men (20 Russians and close to 130 Aleut workers), looted and burned the barracks and storehouses, destroyed a ship under construction, and enslaved the surviving women and children.

A few Russians and Aleuts who had been away from the post hunting, or who had fled into the forest, subsequently reached safety and relayed news of the attack to two foreign ships at anchor in the Sound. After brief negotiations, the Tlingit agreed to ransom a few of the survivors to the commander of the American ship Alert out of Boston.
"

In 1804 komen de Russen terug en vernietigen het Sitka fort, dat de Indianen gebouwd hadden en waar naar schatting 800 man in gewoond hebben. Vele daarvan kwamen om, enkele vluchten en trokken weg in wat bekend is als de "Survival March".



Tuesday, November 17, 2009

What is wrong with this letter?




Ironically enough, not enough stamps!

It was taxed, see the T mark put on the letter at the place of departure and the "trouvé à la boite" stamp.


Saturday, November 14, 2009

"Doctor Jimek I presume"



This is a cover I bought some time ago. I collection covers with certain stamps of the Cote d'Ivoire, those that show the mosque of Bobo-Dioulasso.

There are 9 different values of this stamp. They come in different, attractive colours. The stamps are from the period 1936-1942.

This cover was sent to France in 1945 by Wadim Schmourlo, a planter in Sassandra, Ivory Coast.

I found out more about this planter in a book by Dr. Bernhard Grzimek, a German Zoo keeper. He wrote a story about an animal-collecting journey through the Congo in the 50ties. His book is entitled "Doctor Jimek I Presume", published in English in 1956.

He gave me the unique opportunity to get to know the the sender of the letter.

About 10 years later he is still in business in Sassandra, this is Dr. Grzimek reporting:

"I promptly packed my grip and travelled with my informant in his truck 500 miles back to the Ivory Coast colony and the port of Sassandra. There I was introduced to Mr. Schmourlo, the owner of the plantation which the elephants had been devastating. This estate was situated deep in the virgin forest some forty miles inland from the little port, and there he took me.

The farms in Africa bear no names but are distinguished by the nearest milestone on the main road, whence a branch road leads to them. "My place is at Kilo 91," they say. Mr. Schmourlo possessed several plantations, and the farm devastated by the elephants was not one at which
he ever resided, but was in charge of a native overseer. Our host opened up the house and placed everything in it at our disposal, saying that, in his absence, he hoped we would make ourselves at home there for as long as we liked. There were bedrooms with comfortable beds, a large cupboard full of medicines, another full of tools, a French library, weapons, provisions in short, everything we could possibly want. Mr. Schmourlo had been brought up in the Urals, where his father had been a considerable landowner. The Falz-Fein family the owners of the
famous animals' paradise of Askania Nova in the Taurus Steppes had been the playmates of his youth. How small the world is! Unfortunately, he spoke nothing but French.

His farm was well worth seeing. Round the house itself and the labourers' quarters grew banana trees twice the height of a man, normally weighed down by huge bunches of magnificent fruit. A few hundred yards farther on, however, was a complete desert, which stretched as far as the eye could see to the edge of the virgin forest. The elephants had realized that bananas tasted much nicer than the foliage of the forest, and they had really made a thorough job of it. They had not only feasted on the bananas themselves, but had also devoured the broad leaves, which are as tall as a man. These leaves have a hard central stem, from which the fronds emanate. The elephants had encircled the branch with their trunks, stripped off the leaves and left the hard central stem as bare as a pole. They knew all right what was tasty!



The big banana stems looked like bare brooms; and over and above all this the huge beasts had trampled on the bunches of fruit, torn up the ground and broken all the small wooden bridges over the irrigation channels. In the last few weeks alone Mr. Schmourlo had lost more than sixty tons of bananas, which otherwise he would have been able to send to Marseilles. I was astonished at the equanimity with which he regarded this frightful devastation.

"Seven times we've rebuilt that small bridge over there," he told me. "The elephants often come along this little stream, and the bridge gets in their way, so they simply pick up the baulks of timber and toss them aside."

My people fight with lions!

Toen ik laatst in Londen was, zat ik een hamburger te eten in een restaurant. Aan de tafel naast mij waren jongens van en jaar of dertien aan het eten. Ze waren aan het opscheppen over hun verschillende achtergrond. Eén jongen verklaarde "My people fight with lions!". Daar had niemand van terug. Zwijgend aten ze verder hun hamburger, er over nadenkend wat ze er tegen in konden brengen.



Ik moest er aan denken toen ik dit vel zegels N° 200 Y&T (1941) uit Toga zag. Weliswaar geen leeuwen, maar toch ziet het er dapper uit. Onder aan de zegel staat "Institut de Gravure Paris - Decaris". Albert Decaris, geboren in 1901 in Sotteville-lès-Rouen stierf in 1988 in Paris. Hij kreeg de grote prijs van Rome in 1919. Hij heeft meer dan 500 postzegels ontworpen, waaronder de "cloître de Saint-Trophime d’Arles" van 1935 en de beroemde "Marianne Decaris" die tussen 1960 en 1965 in gebruik was.


Of ook de haan de "Coq de Decaris" van 1962.


St-Pierre-et-Miquelon - Série de Londres



Ik heb deze enveloppe al een aantal jaren, en iedere keer wanneer ik hem zie vind ik hem weer mooi. Het is een serie die in Londen gedrukt is in 1942. Tijdens de oorlog sloten de Franse koloniën AFN en AOF zich aan bij "la France Combattante", om zich af te zetten tegen het Vichy regiem. Ze gaan in 1942/1943 postzegels gebuiken die in Londen werden gedrukt, om niet meer de postzegels van Vichy (RF) te gebruiken.

Saint-Pierre en Miquelon (Frans: Saint-Pierre-et-Miquelon) is een Frans overzees gebied en bestaat uit een groep van acht kleine eilanden ongeveer 25 km voor de kust van Newfoundland, Canada in het noorden van de Atlantische Oceaan, met als hoofdplaats Saint-Pierre. Officieel wordt deze Franse archipel Collectivité Territoriale Saint-Pierre-et-Miquelon genoemd.